Zaterdag 22 augustus Oᒪᗪ TEᒪEGᖇᗩᑭᕼ TᖇᗩᑕK

Het is half zes in de ochtend, op mijn IPad zie ik dat het in Nederland half tien in de avond is. Het is hier dus 8 uur later. In Queensland doen ze niet aan de zomertijd. Gisteravond ging de zon rond zes uur onder en een halfuur later is het donker. Dan moeten we ons ook beschermen tegen de muggen waar we tot nu toe verder geen last van hebben. Ook in de daktent hebben ze ons tot nu toe met rust gelaten. Vannacht moest ik er even uit en lopend onder een prachtige Sterrenhemel naar het toiletgebouw besef je hoe mooi dat is. Terug naar de camper merkte ik ook dat je maar zo de weg kwijt kan zijn. Zo dacht ik op het goede pad te lopen en was daar op eens een omgevallen boom, dan moet je je heroriëntatie terug vinden terwijl er weinig is waar je je op kan richten. Ik moet zeggen dat ik opgelucht was dat ik onze camper zag. 

Vandaag rijden we de Old Telegraph Track (OLT) op. 

Onze gids is 'Cape York, Travel & Adventyre Guide by Ron and Viv Moon (thxs D xxx) 

Deze track loopt van Bramwell Roadhouse tot de Jardine River en is 116 km lang. Er zijn een twaalftal creeks en of rivieren over te steken, variërend van makkelijk tot steeds moeilijker.

De eerste hindernis nemen we niet,  het is zo'n raar diep gat en we kunnen er omheen. 500 meter verder begint het voor ons, de weg gaat diep naar beneden en steil weer omhoog.

3.7 Palm Creek: Is lastig. Steil naar beneden en weer omhoog, zandgrond.
http://youtu.be/d8uK7eaM-p4
6.3 Ducie River: naar beneden dan krap rechtsom en steil omhoog. De eerste poging lukt niet, Wim moet over een boomstam en komt net wat power tekort, dan de tweede uitgang iets meer naar links en met veel omhoogkomende wielen voor en achter komt het toch goed, ik heb mijn adem even ingehouden. 

11.0 South Alice Creek: droge zandgrond. 

19.0 North Alice Creek: met een goeie draai over harde bodem. 

29.8 Dulhuntie River: ondiep, weinig water zandbodem 

31.2 Bertie Creek: ondiep en rotsbodem.

33. 5 Cholmondeley Creek: was eenvoudig. Ondiep en zanderige bodem. 

We gaan verder en twijfelen ernstig of we goed rijden, we gaan steeds hoger en de begroeiing steeds lager, alsof we naar de kust rijden. Hebben we dan de verkeerde afslag genomen. We gaan uiteindelijk terug, niet makkelijk, maar toch. Op de T-splitsing   Gaan we het andere pad op maar volgens het boekje moesten we toch echt rechts aanhouden. Dan komt er hulp, een man met zijn hond in een Landrover, stomdronken, maar verstaanbaar, hij gaat naar de kust op dit pad, dus zitten wij niet goed. Weer terug. Komen we weer een stel tegen die terug rijden op de weg die wij op willen gaan. Hij verteld dat de (45.3) Gunshot Creek voor hem niet te doen was, steil omlaag en veel modder, dus glad. Veel water daaronder. Hij is de tweede die ons zegt er niet door te gaan maar er om heen. Wij besluiten dan ook de omweg te nemen, gaan een paar kilometer terug en nemen de 'chicken way'. Dat is 24 km om en ook zandweg met heel veel wasbord. 

Dan komt voor ons de laatste hindernis vandaag.

54.9 Coockatoo Creek: Op aanwijzingen van Jaap en Wim rijdt Jaap de auto door het water. Het is ondiep maar de rotsige bodem is erg ongelijk. 

Hier blijven wij slapen op de noordoever, het is hoog tijd, bijna donker. gauw de tenten op,
Aaldert Jan doet dat, hij is daar handig in en snel. Wim zet zijn eigen tentje op en Jaap en ik bemoeien ons even met het eten.